نویسنده: پرناز بهزاد روزی که به شهر کتاب رفته بودم، متصدی، رمان بیمار خاموش را در دست گرفت و گفت: «بهت قول می‏‌دم ۳۰ صفحۀ آخرش حسابی شوکه بشی.» کتاب را گرفتم و ورقی زدم. متصدی گفته بود رمانی است