نویسنده: پرناز بهزاد روزی که به شهر کتاب رفته بودم، متصدی، رمان بیمار خاموش را در دست گرفت و گفت: «بهت قول می‏‌دم ۳۰ صفحۀ آخرش حسابی شوکه بشی.» کتاب را گرفتم و ورقی زدم. متصدی گفته بود رمانی است

دیالوگ یکی از عناصر مهم داستان است. برخی آن را جدی نمی‌گیرند و برخی هم از زیر بارش شانه خالی می‌کنند. شاید احساس کنید دیالوگ‌هایتان بی‌مزه و خشکند، همه‌شان شبیه هم‌اند و هیچ تمایزی میان دیالوگ کاراکترهایتان نیست. این فکر

این نه یک مرور است نه معرفی، نه خلاصه. فقط یک یادداشت است. چیزی حدود ۲ سال پیش بود که مرگ ایوان ایلیچ را خواندم. تا آن‌وقت هیچ داستانی از تولستوی نخوانده بودم. فقط کتاب اعتراف را خوانده بودم که

یکی از کاراکترهای اصلی در داستان‌های جنایی کارآگاه است. اما این کارآگاه کیست؟ چه می‌کند؟ و چگونه می‌توانیم یک کارآگاه خوب خلق کنیم؟ کارآگاه نماد عدالت است ادبیات جنایی برای من چیزی بیش از بازی قاتل و مقتول یا دزد

ادبیات جنایی دسته‌ای از ادبیات است که برپایۀ رفتارهای مجرمانه شکل می‌گیرد. در این داستان‌ها جرمی رخ می‌دهد که معمولاً ظاهری معماگونه دارد و کارآگاهی برمی‌خیزد تا هویت مجرم را کشف و او را به پیش‌گاه عدالت تسلیم کند. تراژدی