چهار روایت از یک مسئله
روایت اول: تا به‌حال پیش آمده که برای انجام دادن کاری ذوق‌زده بشوی و نتوانی گذر زمان را تاب بیاوری و بعد، وقتی که بیشتر رفتی توی دل کار تازه دوزاری‌ات بیفتد که تصوراتت هیچ با واقعیت هم‌خوانی ندارد؟ می‌توانم […]
من از پیشوند «دکتر» متنفرم
من جزو همان خیل عظیمی هستم که از وقتی توی قنداق بوده نافش را با پزشکی بریده‌اند. قرار بود خانم دکتر بشوم و باعث سربلندی خانواده. حتی گفته‌اند که بند نافم را انداخته‌اند روی پشت بام یک مدرسه که بچۀ […]
بنویس تا حلش کنی
-امروز حسابی خراب کردم. +چرا؟ مگه چی کار کردی؟ -هیچی رو درست نگفتم و مثل یه ابله رفتار کردم. مطمئنم قبولم نمی‌کنن. +سرتو بلند کن ببینم. وا! فوقش قبولت نمی‌کنن دیگه. -من همیشه دارم گند می‌زنم. +دیگه داری گُندش می‌کنی […]
همه چیز مثل روز روشن است!
تا به حال شده بعد از یک ماجرایی برگردی و به پشت سرت نگاه کنی و تازه احساس کنی که داری از روابط سر در می آوری؟ یا یک جایی در بحبوحۀ درگیری و کشمکش یک ناجی پیدا شود و […]
این هویت من است
ما هویت خودمان را به چیزهای مختلفی گره می‌زنیم. دلیلش هم ساده است. در این حالت تعریف کردن خودمان راحت‌تر می‌شود. یک‌جورهایی پشت القاب و عناوین و دستاوردها پناه می‌گیریم. آن‌وقت حال خودِ آسیب پذیرمان خوب می‌ماند. ما برای یافتن […]
من جامانده‌ام!
خیلی وقت است که می‌خواهم چیزی در این مورد بنویسم. از ناکامی، نرسیدن، فقدان و سوگ، از جاماندن و از وحشتی که وسواس و کمال‌گرایی را احضار می‌کند یا ختم می‌شود به خشم و پرخاشگری. مدت‌هاست که چیزهایی را توی […]
کلمه‌ها باور ما را می‌سازند
می‌دانیم که تفکرمان به کمک زیان شکل می‌گیرد. زبان این فرایند را ساده‌تر می‌کند. کافی است کلمه‌ای را در نظر بگیری تا از پسش چندین تصویر به ذهنت راه پیدا کند. کلمه‌ها می‌توانند به‌اندازۀ عکس‌ها، بوها، طعم‌ها و نواها خاطراتی […]
قدرت کلمات و دلبستگی
دیشب مشغول خواندن فصل هفتم «استعداد نافرمانی» بودم که نکته‌ای توجهم را جلب کرد. فردی مدیریت یک شرکت رو به ورشکستگی را به عهده می‌گیرد و بعد با چند کار ساده، که یکی از آن‌ها فرستادن کارت‌های تشکر دست‌نویس بود، […]
چرا از دستورهای مبهم می‌ترسیم؟
فکر کنم یکی از دلایلی که گاهی نوشتن را سخت می‌کند این باشد که نمی‌دانیم دقیقاً باید چه بنویسیم. هروقت می‌خواهم یک متن جدید بنوییم یا داستانی نو ببافم مضطرب می‌شوم. حالا چه‌گونه و از کجا متن را شروع کنم؟ […]
من شکست ناپذیرم
می‌خواهم از نقابی بگویم که همیشه رویمان را می پوشاند. شاید بهتر باشد بگویم سپر یا زره. آن چیزی که خودِ آسیب‌پذیرمان را پشتش پنهان می‌کنیم. قیافه می‌گیریم و وانمود می‌کنیم که قوی‌تر از چیزی هستیم که به‌نظر می‌رسد. می‌دانی […]
آخرین نظرهایی که گرفتم