سه عنصر در داستان نویسی

بعد از انجام کامل تمرین‌های فصل پنجم کتاب گفت‌وگو نویسی، حالا تازه فهمیده‌ام که روایت، حادثه و گفت‌وگو، چیستند و تا حدی چگونه باید در متن از ترکیبی متعادل از هر سه استفاده کرد.

روایت آن چیزی است که بیانگر احوالات و افکار و عواطف شخصیت است.

حادثه اتفاقی است که می‌افتد. عملی که انجام می‌شود.

و دست آخر هم گفت‌وگو کلماتی است که به زبان آورده می‌شود. ممکن است با شخصی خیالی باشد، با خود باشد یا با شخصی دیگر.

برشی از متن فصل در این باره:

گفت‌و‌گو داستان و شخصیت‌ها را روی صفحأ کاغذ زنده می‌کند، حادثه حرکت در داستان ایجاد می‌کند و روایت عمق و محتوا به داستان می‌دهد. گفت‌و‌گو کلمات شخصیت‌ها، حادثه حرکت جسمانی آن‌ها و روایت افکار شخصیت‌ها دربارۀ آنچه دور و برشان اتفاق می‌افتد است که می‌تواند در قالب مشاهدۀ مکان، شخصیت‌های دیگر یا افکار ذهنی دربارۀ موقعیت داستان ارائه شود. داستان به هر سۀ این عناصر_گفت‌وگو، حادثه و روایت_ برای ایجاد احساساتی سه بعدی در خواننده نیاز دارد.

نمونه‌ای از مثال برای سه عنصر را در زیر می‌آورم (از بخش تمرین‌های کتاب):

موقعیت نمونه: شیلا در هواپیما ناگهان متوجه خانمی می‌شود که چمدانش می‌افتد و بستۀ اسکناس‌های صد دلاری از داخل آن به بیرون می‌ریزد.

جملات حادثه: شیلا وقتی به خانم و چمدانش و اسکناس‌های صد دلاری که روی زمین ریخته بود نگاه کرد، دهانش از تعجب باز ماند.

جملات گفت و گو: شیلا گفت:«ای وای خدای من! اجازه بدهید کمکتان کنم خانم…»

جملات روایت: آیا این اجابت شدن دعاهای شیلا بود، معجزه‌ای که منتظرش بود؟ فقط یکی از بسته‌های اسکناسش کم می‌شد و بس.