نظر شما در مورد قاتل‌ها چیست؟ خاصه قاتل‌هایی که در عوض پول آدم می‌کشند. هیولاهایی خون‌آشام؟ آدم‌نماهایی بی‌رحم؟ روانی‌هایی که از ریختن خون و چشیدن اشک قربانی لذت می‌برند؟ به نظرتان چه‌قدر این تصور حقیقی است؟ نه که بخواهم از
اومبرتو اکو نشانه‌شناسی است که با مهارت تمام واژه‌ها را به کار می‌گیرد. اولین آشنایی من با اکو برمی‌گردد به کتاب سفر با ماهی غزل‌آلا؛ مجموعه‌ای از یادداشت‌های پراکنده که طنز جذابی داشتند. بعد از آن فهمیدم اکو چندین رمان
اول‌بار اصطلاح تجربی‌نویسی را در مستر کلاس داستان‌کوتاه جویس کرل اوتس شنیدم. تا آن‌جایی که دستگیرم شد تجربی‌نویسی یعنی کاملاً براساس تجربه‌مان بنویسیم و معطل چارچوب و قوانین و قواعد نباشیم. در یکی از قسمت‌ها مثالی زد از آهنگ‌سازی که
هر داستانی یک راوی دارد؛ دریچه‌ای که اجازه می‌دهد از زاویه‌ای خاص به ماجرا نگاه کنیم. زاویۀ دید بسته به این‌که چه کسی راوی است و چه‌گونه مشغول روایت، به ۳ دستۀ کلی تقسیم می‌شود: اول‌شخص دوم‌شخص سوم‌شخص البته هر
فرض کنید از شدت بوی خون و صدای زنگ موبایل از خواب بپرید. احساس کنید تمام جانتان آغشته به خون است و تماس از طرف برادری باشد که می‌گوید مادرتان نیمه‌شب با او تماس گرفته اما حالا که نزدیک‌های صبح
نگاهی به ساعت انداخت، چیزی به نیمه شب نمانده بود. آخرین لیوان را آب کشید و درون آبگیر گذاشت. پیشبند را باز کرد و انداخت روی اپن. قلم و کاغذش هنوز روی میز بودند. قرار بود صبح اول وقت شروع
اگر نویسنده هستید و صاحب یک رسانه می‌توانید از وبلاگ، صفحه یا کانال‌تان به‌عنوان یک ابزار کتاب‌نویسی استفاده کنید. پست‌هایی که به مرور منتشر می‌شوند و سنگ‌بنای یک کتاب را شکل می‌دهند. و این‌گونه است که شما به سادگی کتاب
چندی پیش که در مخزن کتابخانه لابه‌لای قفسه‌ها می‌چرخیدم و اسم‌ها و عنوان‌ها را بالا و پایین می‌کردم که چشمم خورد به نام ژان لویی فورنیه. احساس کردم اسمش آشنا می‌زند و عنوان کتاب هم کنجکاوی برانگیز بود. آخر داشتم
میان جماعت کتاب‌خوان شاهد چند دسته‌ایم: کتاب‌بازان کتاب‌خواران کتاب‌خوانان در میان کتاب‌خوانان یک عده کتاب بازند؛ مثل ماشین‌بازها. علاقۀ وافری دارند به کتاب خریدن. عرضه و تقاضای این گونه با هم نمی‌خواند. کتاب زیاد می‌خرند و کم می‌خوانند. فی‌الواقع اینان
آخرین دیدگاه‌ها