معرفی کتاب بیمار خاموش

روزی که به شهر کتاب رفته بودم، متصدی، رمان بیمار خاموش را در دست گرفت و گفت: «بهت قول می‏‌دم ۳۰ صفحۀ آخرش حسابی شوکه بشی.» کتاب را گرفتم و ورقی زدم. متصدی گفته بود رمانی است آمیخته به موارد روان‌شناسی و روان‌کاوی. من هم دقیقاً دنبال رمانی بودم که مفاهیم عمیق روان‌شناسی را برساند تا بتوانم به‌موقع پروژۀ دانشگاهی‌‏ام را به دست استاد برسانم. صفحه‏‌ها را ورق زدم و در ابتدای بخش‌‏ها نقل‌قول‏‌هایی از زیگموند فروید دیدم. همان بود! کتاب را خریدم. اما هیچ وقت نمی‌‏دانستم در آخر این رمان، از شدت شوکه شدن چشمانم از حدقه بیرون خواهد زد!

رمان بیمار خاموش را می‏‌توانم یک رمان کاملاً غیرقابل پیش‌‏بینی بنامم. داستان دربارۀ آلیسیا برنسون یک نقاش معروف است که با همسر خود گابریل، زندگی زناشویی عاشقانه‌‏ای دارند. اما پس از ۷ سال یک شب آلیسیا همسرش را با شلیک پنج گلوله، آن هم به صورتش، به قتل می‏‌رساند. پس از آن هم دهانش را می‏‌بندد و در سکوت می‏‌ماند. بله… آلیسیا دیگر لب‌‏هایش را باز نمی‌‏کند و همین سکوت این قتل را رازآلودتر می‏‌کند. نقاش ما پس از کشتن همسرش در یک آسایش‌گاه مخصوص بیماران روانی بستری می‏‌شود و قیمت نقاشی‏‌هایش روند صعودی را طی می‏‌کنند.

الکس مایکلیدیس داستان را شش سال پس از قتل گابریل و از زبان یک روان‌کاو به اسم تئو شروع می‏‌کند. تئو علاوه‌‏بر این‌که درگیر زندگی شخصی خودش است، تلاش می‏‌کند به آلیسیا کمک کند قدرت تکلمش را به‌دست بیاورد. نویسنده در بخش‌هایی از داستان به سراغ دفترچه خاطرات آلیسیا رفته و زندگی او را از زبان دفترچۀ خاطراتش بیان می‌‏کند. درواقع روایت داستان میان زندگی تئو و زندگی آلیسیا می‌گردد.

قلم الکس مایکلیدیس روان و خوانا بود. روایت پر از تعلیق بود و حس کنجکاوی کافی را به خواننده القا می‌کرد تا به خواندن کتاب ادامه دهد.

نویسنده به خوبی مفاهیم اصلی روان‌کاوی را در داستان گنجانده بود. برای نمونه در داستان به‌خوبی متوجه می‌‏شوید که آلیسیا از طریق نقاشی‌‏های خود سخن می‏‌گوید و سعی دارد خودش را از طریق نقاشی‌‏ها بروز دهد.

روایت داستان تئو و آلیسیا هم‌جوار هم با قدرت پیش ‏می‌‏روند تا در انتها پرده از آن راز بزرگی که آلیسیا در سکوت خود پنهان کرده بردارند.

دربارۀ نویسندۀ کتاب باید بگویم الکس مایکلیدیس فلیم‌‏نامه‌‏نویس و نویسندۀ بریتانیایی-قبرسی متولد ۱۹۷۷ است که بعد از نوشتن چندین فیلم‌‏نامه که به نظر خودش ناامیدکننده بود، شروع به نوشتن رمان کرد. علاقۀ شدیدی به نوشیدن قهوه و گوش دادن موسیقی کلاسیک به هنگام نوشتن دارد.

مشهورترین رمان او اولین رمانش یعنی بیمار خاموش است و کتاب‏‌های دیگرش دوشیزگان و باکره‌ها هستند. او در دانشگاه رشتۀ روان‌درمانی خوانده ولی به گفتۀ خودش: «هرگز تحصیلاتم را تمام نکردم چون تصمیم گرفتم نویسنده باشم، نه درمان‌گر.»

رمان بیمار خاموش را به تمام طرفداران ژانر جنایی و دوست‌داران روان‌شناسی پیشنهاد می‌‏کنم و همان‌طور که متصدی شهر کتاب به من گفت، من هم به شما قول می‏‌دهم در انتهای این کتاب حسابی شوکه شوید!