انواع کشمکش داستانی میان کاراکترها

ستیز یعنی هدفی در مرکز قرار می‌گیرد و دو طرف آن نیروهای موافق و مخالف.
انسجام و استحکام داستان، وابسته به نیروی دو طرف معادله است. نیروی مخالف و موافق می‌توانند برابر باشند و یا نیروی مخالف قوی‌تر باشد. اما بهتر است که نیروی موافق را زیادی قوی نکنیم!
اگر نیروی موافق از همان ابتدا داستان قوی‌تر باشد و همیشه برنده شود، داستان جذابیتی نخواهد داشت. چون کاراکتر من به راحتی به هرآنچه که می‌خواهد می‌رسد. مگر اینکه این یک وضعیت موقت باشد و خیلی زود ورق بخت کاراکترمان برگردد.
نکتۀ اصلی این است که باید تعادلی میان قدرت این دو نیرو وجود داشته باشد. گاهی این برنده بشود و گاهی آن.
یادتان باشد که «پیروزی بر دشمن قوی لذت‌بخش است.» و این نکته را هم فراموش نکنید که پیروزی لزوما به معنای موفقیت در عمل نیست. بلکه استواری و مقاومت هم می‌تواند یک نوع پیروزی باشد. درست مثل «راکی».
اگر فیلم «راکی» را دیده باشید می‌دانید که راکی درنهایت نتوانست پیروز نهایی مسابقه باشد، اما او برای هدفش تلاش کرد و توانست دوام بیاورد. همین دوام آوردن و رسیدن به آن مرحله، برای او یک پیروزی بود.