چگونه کمتر تیپ A باشیم | راه کارهایی برای بالا بردن حوصله و تحمّل

در پست معرفی تیپ های شخصیتی به خصوصیات تیپ A پرداخته شد. به طور کلی می‌شود این تیپ را این طور خلاصه کرد: موجوداتی کمال گرا، عجول و حریص در انجام دادن کار! که معمولاً کم صبر و حوصله هم هستند.

در این پست قصد دارم درباره راهکارهایی برای بالا بردن صبر و تحمّل بنویسم.

برای بیشتر کردن حوصله‌مان باید خود را مجبور به انجام کارهایی کنیم که خلقمان را تنگ می‌کند! بلی تنها راه این است که خود را به چالش بکشیم.

از اینکه دیگران آرام صحبت می‌کنند و به جای پرداختن به اصل مطلب حاشیه می‌روند عصبی می‌شوید؟ پس از این به بعد به جای پریدن میان حرفشان، اجازه بدهید که حرفشان را بزنند. بگذار هرچقدر می‌خواهد کُند صحبت کند، حرفش را کش بدهد یا حاشیه برود.

توی صف‌های طویل بایست و منتظر بمان. بدون غُر زدن یا شکوه و شکایت کردن.

سرعت مطالعه‌ات اگر بالاست، کلمه‌ها و خط‌ها را آرام‌تر از نظر بگذران.

اگر مثل میگ‌میگ سریع راه می‌روید و همراهانتان را پشت سر جا می‌گذارید، سعی کنید آرام‌تر راه بروید و سلّانه سلّانه قدم بردارید.

اگر شما هم گاهی اینقدر تند حرف می‌زنید که نفس کم می‌آورید و بزاقتان همه جا را پر می‌کند و کسی چیزی از حرف‌هایتان دستگیرش نمی‌شود، سعی کنید آرام و شمرده‌تر صحبت کنید.

در نوشتن هم همین‌طور. سعی کنید کمی آرام بگیرید که همان اضطرار اضطراب می‌آفریند و می‌تواند جریان کار را مختل کند.

اگر مثل من از تکرار مکررات حسابی چندشتان می‌شود! خودتان را محکوم کنید به تکرار کردن. آن کتاب تکراری را که قصد دارید تا دو سه سال آینده سراغش نروید را بردارید و دوباره بخوانیدش. تکرار آن فیلمی را که از بس دیده‌اید حالتان را بهم می‌زند، باز هم نگاه کنید.

 برنامه‌هایتان را به گونه‌ای تنظیم کنید که بار محول در هر روز کاهش پیدا کند.

به جای اینکه یک کتاب چند صد صفحه‌ای را در دو سه روز ببلعید، خردش کنید و اجازه بدهید که بیش از یک هفته کش بیاید.

یکی از مشخصه‌های افراد تیپ A این است که ترجیح می‌دهند بروند سراغ کارهایی که در کوتاه‌ترین زمان ممکن به ثمر می‌رسد، آن هم ثمرهای چشمگیر! پس به جای اینکه چند کار را در یک روز انجام بدهید، یا چند پروژه را همزمان بردارید، تقسیمشان کنید. بگذارید زمان کش بیاید. اصلاً به عنوان چالش، می‌توانید خودتان را مجبور کنید که بروید سراغ پروژه‌هایی زمان بر، که برای گرفتن نتیجه باید مدت زمانی طولانی صبر کرد.

زمان یکی از مهم‌ترین چیز هایی است که حسابی می‌تواند یک تیپ A را تحریک کند و خونش را به جوش بیاورد. اصلاً نقطه ضعف ما مسئلۀ زمان است. همه‌اش در حول و ولاییم که نکند زمان را از دست بدهیم. برای همین می‌خواهیم مثل یک دونده در کوتاه‌ترین زمان ممکن، بیشترین مسیر با بیشترین مانع‌ها را طی کنیم. در ما جماعت تیپ A، کمال‌گرا فرمان را بدست می‌گیرد و حسابی بلبشو راه می‌اندازد.

فکرش را بکنید، زمان برایت خیلی مهم است. مدام ترس از دست دادنش را داری. برای همین سعی می‌کنی سه چهار تا هندوانه را به بغل بگیری و تمام آن مسیر دور و دراز و پر مانع را تخته گاز بروی. البته بدوی. بعدش چه می‌شود؟ با کوچک‌ترین سکندری هندوانه‌ها نقش زمین می‌شوند و درجا می‌ترکند. بعد هم ما خشمگین و عصبانی پا می‌کوبیم و تف می‌اندازیم و گریه سر می‌دهیم و آه و ناله می‌کنیم و همان طور که یک چشممان به ساعت است زمین و زمان را به ناسزا می‌گیریم که زمان از دستمان رفت!

عقب افتادن عیب و ایراد چندانی ندارد.

باختن و شکست خوردن بخشی از هر فرایند است. اصلاً در بازی‌ها و رقابت‌های ساده و کوچک، اجازه بدهید دیگران از شما جلو بزنند. اصلاً رقیبتان را تشویق کنید. از ته دل. حتّی اگر ترجیح می‌دهید سر به تنش نباشد!

مراقبه و تمرین ذهن‌آگاهی هم می‌تواند در این زمینه کمک کننده باشد.

هر وقت که در میان این تمارین و چالش‌ها احساس کردید که دود دارد از گوش‌هایتان می‌زند بیرون روی تنفستان تمرکز کنید. تمرین‌های تنفسی می‌توانند تاثیرات معجزه آسایی بر میزان اضطراب و فشار روانی داشته باشند.

البته یک نکته را در نظر داشته باشیم که همۀ افراد تیپ A همۀ این ویژگی‌ها را ندارند. اصلاً همه آمیزه‌ای از دو تیپ را دارند ولی ویژگی‌های یک کدام بیشتر است و بر دیگری می‌چربد. در اصل در عین تیپ A بودن برخی از ویژگی‌های تیپ B را هم ممکن است داشته باشید.

یادمان باشد تغییر کردن خصوصاً در مورد ویژگی‌هایی که بخشی از شاکلۀ شخصیتی‌مان را تشکیل می‌دهند کار ساده‌ای نیست؛ بلکه در طول زمان و با ممارست بدست می‌آیند.

بسته به شدّت و ویژگی‌هایِ دیگرِ شخصیتیِ هر فرد، گرفتن نتیجه متفاوت است. شاید برای شخصی چند روز طول بکشد، برای فردی دیگر چند ماه و برای کسی دیگر به سال یا سال‌ها بکشد.

به جای ترسیدن و عقب کشیدن باید دانست هر قدم هرچند هم کوچک، می‌تواند تاثیر گذار باشد.

راستی در پایان این پست دو پیشنهاد مطالعاتی دارم. به نظرم این دو کتاب برای آموختن برداشتن قدم‌های کوچک و نحوه تاثیرگذاریشان، مفید فایده خواهند بود:

خرده عادت ها نوشته استفان گایز

اثر مرکب نوشته دارن هاردی