ویژگی خاص دلیل خاص | در ساخت و پرداخت دقیق باشید
وقتی از او پرسیدم که مهم‌‍‌ترین نکته برای نوشتن دیالوگ در نمایشنامه چیست، گفت نباید بتوانی هیچ کدام از دیالوگ‌ها را حذف کنی. اگر یک دیالوگ قابل حذف باشد، یعنی آن دیالوگ زائد است. باید حذفش کنی. دیالوگ باید در راستای دادن اطالاعات باشد. حالا یا این اطلاعات کمک می‌کند به باز شدن یک گره، یا ایجاد گره‌ای نو. شاید یک گره را قدری شل کند یا قدری سفت. شاید هم فقط کمک کند که علامت‌های سوالی که در ذهن داریم کمتر بشود. اما بالاخره باید یک کاری بکند! حتی شخصیت‌ها باید به کار بیایند. شخصیت‌هایی که فقط صحنه پر کنند باید حذف بشوند.
وقتی کتاب صحنه‌پردازی در رمان را می‌خواندم هم با نکتۀ مشابهی مواجه شدم. می‌گفت وقتی برای بازنویسی، از خودت بپرس که این صحنه به چه دردی می‌خورد؟ چه ارتباطی با صحنه‌های قبلی و بعدی دارد؟ اگر حذفش کنم، چیزی کم می‌شود؟ یا بود و نبودش فرق چندانی ندارد؟ نوشته بود که معیار خوب «خب که چی؟» کمک می‌کند صحنه‌های اضافی داستان را حذف کنیم.
- برای ویژگی‌های کاراکتر دلیل خاص داشته باش
- اگر در صحنه چیزی را توصیف کن که در پیش‌روی داستان کاربرد دارد
- عناصر زائد را حذف کن
- بیخیال ذکر ویژگی‌های اضافۀ کاراکتر بشو
- ویژگی‌های غیرکاربردی را بریز دور
- صحنه را شلوغ نکن
خلاصه که کاربردی بنویس!
سلام
بسیارعالی
سلام بر شما
سپاس:))