دلیل طفره رفتن از نوشتن

طفره رفتن از نوشتن به بهانۀ نداشتن ایده‌ای مناسب، یا در انتظار الهام بودن، برای هر اهل نوشتنی پیش می‌آید. می‌نشینی منتظر تا پری الهام با چوب جادویش ایده‌ای درخشان به تو ارزانی کند! دو سه روزی بود که یادم رفته بود برای نوشتن باید دست به قلم شد نه اینکه منتظر جرقه ماند. دیشب که داشتم ذهن غیر خلاق خودم را لعن و نفرین می‌کردم بخش زیر از کتاب حق نوشتن به یادم آمد. آن را با شما به اشتراک می‌گذارم:

وقتی نویسنده‌ها از نوشتن طفره می‌روند به خودشان می‌گویند هنوز ایده کافی ندارند، هر وقت داشتند شروع به نوشتن می‌کنند. در واقع دقیقاً برعکس کار می‌کنند. وقتی ما شروع می‌کنیم به نوشتن، تلمبه می‌زنیم و جریان ایده‌ها راه می‌افتد. خودِ عمل نوشتن است که باعث پیش رفتن ایده‌ها می‌شود، نه اینکه ایده‌ها باعث پیش رفتن نوشته بشود. نویسنده‌ها به تعویق می‌اندازند، زیاد احساس می‌کنند چیزی به آن‌ها الهام نشده. احساس الهام چیزی تجملی است: نوشتن و اغلب اوقات عالی نوشتن، می‌تواند بدون مزیت احساس الهام انجام شود.
نویسنده‌ها به تعویق می‌اندازند، زیرا این کار آنها را روی یک پروژه نگه می‌دارد و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا درباره بقیه‌اش خیال پردازی کنند، یعنی درباره اینکه وقتی وقت داشتند چه خواهند نوشتن. این امر، ریسک را در حد پایین نگه می‌دارد. نویسنده تا زمانی که آنچه الان می‌نویسد تمام نشده مجبور نیست چیزی بنویسد بنابراین، اگر کمی کار را کش بدهد همه چیز خوب و امن می‌ماند.