نوشتن در شیار های زمان

خیلی از ما این تصور را داریم که یک نویسنده واقعی چندین ساعت پشت میز می‌ماند و قلم می‌زند و چون ما آن قدر وقت آزاد نداریم گمان می‌کنیم نمی توانیم نویسنده شویم.

جولیا کمرون در حق نوشتن می‌گوید به جای اینکه منظم و مرتب و در زمان هایی خاص و طولانی بنویسد، در شیار ها می نویسد. منظورش شیارهای زمانی است که در روز می گذراند. هر جا دستش برسد خطی می زند، می‌نویسد، سبک و بی پروا، بدون اهمیت دادن به این موضوع که نوشته اش چقدر خوب است یا بد.

 می‌گوید هر زمانی که دستت آمد بنویس. وسط آشپزی کردن، در محیط کار، وسط ورجه وورجه کردن بچه ها. هر جایی که چند ثانیه وقت بود قلم و کاغذی بردار و بدون منتظر ماندن برای زمانی خاص بنویس.

احتمالاً اگر زمان هایی را که برای نداشتن وقت و سنگین بودن وظایفمان غر می زنیم صرف نوشتن کنیم، مشکل زمان نداشتن حل بشود.

تمام یک کتاب را که قرار نیست یک روزه بنویسیم. نوشته ها را می‌شود قطره قطره در طول روز جمع کرد و بعد از صافی ردشان کرد.

می‌شود اصلاً برگه‌ای را یکجا دمِ دست گذاشت. مثلاً روی اپن آشپزخانه و هربار که می‌رویم و می‌آییم و چیزی به ذهنمان رسید یا نرسید مکتوبش کنیم.

حتی همان نوشته های بد هم یک روز و جایی ممکن است به کارمان بیایند.