نوشتن خود پاداشِ خویش است

متن زیر بریده‌ای از کتاب «پرنده به پرنده» نوشته «آن لاموت» است. وقتی این بخش را خواندم یاد خودم افتادم، که رویای نویسنده شدن باعث شد وارد وادی قلم و نوشتن بشوم، ولی از یک جایی بعد چیزی که برایم مهم شد نوشتن بود. هنوز کماکان این رویا را دارم که یک روزی اجرای نمایشنامه‌هایم را ببینم، ولی فعلاً تنها چیزی که باعث می‎‌شود از نوشتن لذت ببرم، خودِ عملِ نوشتن است.

سعی می‌کنم به همۀ کسانی که امیدوارند اثری از آن‌ها منتشر شود این هشدار را بدهم که انتشار کتاب مطلقاً آن چیزی که گفته می‌شود نیست. اما نوشتن «آن چیزی که گفته می‌شود» هست. نوشتن چیزهای زیادی برای دادن و بخشیدن و عطا کردن دارد، چیزهای زیادی برای آموزاندن دارد، و نیز چیزهای زیادی برای غافلگیری و شگفت‌زده کردن. آن کاری که شما خودتان را مجبور به انجام دادنش می‌کنید عمل عینی و فیزیکی نوشتن اتفاقاً بهترین قسمت کل این فرایند از کار در می‌آید. مثل این است که فکر کرده باشید مراسم چای را لازم دارید چون به کافئین نیاز دارید، اما بعد معلوم شود آنچه واقعاً به آن نیاز دارید خودِ مراسم چای است. به همین سیاق، در جریان کار خواهید فهمید که عمل نوشتن برای گرفتن پاداشی نیست؛ نوشتن خود پاداش خویش است.

آن لاموت / پرنده به پرنده / نشر بیدگل