میله را بیاور پایین

امروز کتاب چگونه کمال گرا نباشیم نوشته استفان گایز را تمام کردم. یکی از مشکلاتی که خیلی از ما با آن دست و پنجه نرم می کنیم، به تعویق انداختنِ شروع کار هاست.

گایز در بخش هایِ ابتدایی این کتاب عنوان میکند که مشکل به تعویق انداختن از آن جایی می آید که می خواهیم در یک موقعیت ایده آل و با نتیجه ای درخشان شروع کنیم. مثلا برای ورزش می خواهیم از همان اول مثلاً روزی نیم ساعت ورزش کنیم و چون این نتیجه از همان روز اول به سختی به دست می آید و احتمال ادامه دادنش خیلی کم است، ما از این ناکامی سرخورده می شویم و مدام به دنبال فرصتی مناسب از زیر بار ورزش کردن یا رفتن به باشگاه طفره می رویم و بهانه ردیف می کنیم و تا اطلاع ثانوی منتظر می مانیم.

توصیه گایز این است که رضایت بدهیم به میزانی کمتر از کمال و سقفِ ایده آل ها را پایین تر بیاوریم. اگر میله را پایین تر بیاوریم تقلاهایِ ابتدایی مان کمتر می شود و راحت تر به آن هدف های کوچک می رسیم و همین موفقیت های کوچک باعث می شود شور و شوقی ایجاد شود برای برداشتن قدم های بعدی.

نکته مهم برایِ انجام چیزی این است که فقط شروع کنید به انجام دادنش! وقتی که برای بالا کشیدن خود منتظر طرح برنامه ای در حدِ کمال می مانید، فرصت های بسیار زیادی را از دست می دهید پس به این روش می توانید تغییر کنید: هرکاری را که تمایل دارید در زندگی بیشتر انجام دهید. مانند ورزش کردن، نوشتن، خواندن، شنا کردن، آواز خواندن، خندیدن و غیره. میله را پایین تر بیاورید تا بتوانید آن را انجام دهید، حتی اگر بخواهید آن را در جایی مثل لوله فاضلاب انجام دهید، از انجام دوباره آن ناامید نخواهید شد.