معرفی سریال موش

در یک شب تابستانی، در وبیناری شرکت کردم که موضوعش آشنایی با ژانر جنایی بود. افراد حاضر در وبینار، سریال موش را معرفی کردند اما چیزی از موضوع آن نگفتند. از آن‌جایی که بنده علاقه‌مند به داستان‌های جنایی هم هستم، کنجکاو شدم تماشایش کنم. همین‌جا اعلام می‌کنم که: «از افرادی که این سریال‌ را معرفی کردند، یک‌دنیا ممنونم!»

اگر شما هم به‌دنبال فیلمی هستید که با تک‌تک شخصیت‌هایش همذات‌پنداری کنید و نگران احوالات و آینده‌شان باشید؛ به شما سریال هیجان‌انگیز و جنایی موش را پیشنهاد می‌کنم! 

سریال موش، به کارگردانی کنگ چاول وو، چوی جون به و نویسندگی چوی ران، از همان ابتدا با استقبال بی‌نظیر مخاطبان کره‌ای و بین‌المللی مواجه شد و جوایز متعددی را دریافت کرد.

این مجموعه دارای هیجان، تعلیق و صحنه‌های نفس‌گیر است. داستان از همان ابتدا جذب‌تان خواهد کرد و تا ساعت‌ها بعد از دیدن سریال هم فکرتان درگیر شخصیت‌ها و اینکه «بعدش چه می‌شود؟» خواهد ماند.

سریال دربارۀ افرادی است که با ژن جامعه‌ستیز به دنیا می‌آیند و در آینده قاتل می‌شوند. تمام سریال نمایش پیگیری‌های کارآگاه جوانی است که جویای عدالت است و به‌دنبال دستگیری قاتلی زنجیره‌ای؛ اما اتفاقاتی رخ می‌دهد که کارآگاه را به چالش می‌کشد و همه چیز را زیروزبر می‌کند!

به‌شخصه تمام قسمت‌های این سریال را دوست داشتم؛ اما از قسمت۱۳ به‌بعد، در اثر فاش شدن تدریجی برخی حقایق، هیجان و تعلیق به‌قدری افزایش پیدا می‌کند که نمی‌توانید حتی برای یک‌دقیقه از پای سریال بلند شوید.

این مجموعه درکنار برانگیختن هیجان، من را به سمت افکار فلسفی هم برد. مثلاً با هر قسمت سریال، به این فکر می‌کردم که چقدر انسان در انتخاب سرنوشت و تقدیر بی‌اراده است و اتفاقات زندگی می‌تواند او را نابود کند. 

انگار که انسان، مانند یک عروسک خیمه‌شب‌بازی، تنها باید کارهایی را انجام دهد که تقدیر به او دستور داده؛ حتی اگر خودش نخواهد. یا اینکه انسان‌ها چقدر می‌توانند در حق هم ظالم باشند و به هم‌نوع خود ذره‌ای رحم نکنند. که اگر پای منافع خودشان وسط باشد، دیگر به هیچ‌چیز جز خودشان فکر نمی‌کنند.

 این درام طوری نیست که بعد از قسمت اول، ریتم، کند و داستان، کسل‌کننده شود یا  نخواهید دیگر سریال را ادامه‌دهید. موش از همان ابتدا تا دقیقه آخر، شما را درگیر ماجراهای هیجان‌انگیزش می‌کند تا با اشتیاق فراوان آن را ادامه دهید. البته اندکی از قسمت‌ها ممکن است ریتمش کند یا تند شود، اما به‌خاطر تعلیقی که دارد اصلاً برای‌تان اذیت‌کننده نمی‌شود.

سریال موش از لحاظ صحنه‌پردازی، فضاسازی، شخصیت‌پردازی و تعلیق، جای تحسین دارد. شخصیت‌های فرعی با اینکه بیشتر تیپ هستند؛ اما طوری پرداخته شده‌اند که بتوانید با آن‌ها هم همذات‌پنداری کنید.

چیزی که بیش‌از همه من را مجذوب کرد، فلش‌بک‌های دقیق و به‌جایی بود که هیجان را صدبرابر می‌کرد. این نقطه‌قوت باعث شد  مبحث فلش‌بک‌زدن در داستان را درک کنم. پس دیدن این سریال را به نویسنده‌ها، مخصوصاً نوقلم‌ها پیشنهاد می‌کنم.