قهرمانان فراموش شده
تو زندگی هر بچه‌ای معمولاً یه قهرمان وجود داره.
یه کسی که برای بچه جایگاهی اسطوره‌ای داره، ازش تقلید می‌کنه و همه چیزش حول محور اون شخص می‌چرخه،
و خیلی وقت‌ها این قهرمان‌ها پدر و مادرها هستن.
به قول آقای نویسنده «فردریک بکمن» ، در کتاب « مادر بزرگ سلام رساند و گفت متاسف است» ، « همۀ بچه‌ها به یه قهرمان نیاز دارن.»
البته معمولاً طی سال‌ها با تغییر علایق و هیجانات و افکار، نقش کلیدیِ قهرمان‌ها هم تغییر می‌کنن و افرادی که زمانی قهرمان بودن، کم‌کم به حاشیه رونده می‌شن.
قهرمان‌هایی که انگاری کم‌رنگ می‌شن و به مرور زمان نامرئی، و دیگه حتّی شخصیت فرعی هم حساب نمی‌شن!
این تغیرات طبیعی به نظر می‌رسن خوب طبعاً کودک در طی رشد هیجانات و احساساتش دستخوش تغییر می‌شه ولی این تغییرات برای اون قهرمان‌ها خیلی دردناکه.
اونا محور بودن، تیتر اصلی بودن و حالا دیگه هیچ جایی براشون نیست.
پدر و مادرهایی که از قاب توجه فرزندانشون خارج می‌شن و با یادآوری درناک خاطرات تنها می‌مونن.
فکر کنم پدر بزرگ مادر بزرگ‌ها برای این نوه‌هاشون رو خیلی دوست دارن و به قولی نوه براشون مغز بادومه چون دوباره بر می‌گردن تو اوج و باز می‌تونن قهرمان بشن.
آلبوم‌های قدیمی پر از قهرمانهای فراموش شده است.
کاش با ورود قهرمانهای جدید قهرمانهای قدیمی رو فراموش نکنیم.