ریشه یابی با نوشتن
تا به حال شده به دنبال ریشه اضطراب هایتان باشید؟ بالاخره همه مان در طول زندگی، شبانه روز با منابع اضطراب زای زیادی سر و کار داریم. ولی آیا شده یک موضوع خاص، اضطرابی مزمن و خاص در شما ایجاد کند؟ مثلاً از حضور در مکان یا موقعیت به خصوصی دچار اضطراب شوید؟ برای مثال سر جلسه های امتحان، اضطراب و استرس شدید را احساس کنید و نسبت به هر گونه آزمون و امتحان حساس باشید. تا به حال از خودتان پرسیده اید که چرا اضطراب دارید و از کجا ریشه می گیرد؟
مثلا خودِ من زمانی که حدود دو سال پیش به دنبال ریشه های اضطرابم در سر جلسه امتحان گشتم و به مرور زمان به منبع اصلی اش رسیدم، میزان اضطراب هایم به میزان چشمگیری کاهش پیدا کرد.
وقتی که بدانی مشکل از کجاست و برایش راه حلی بیابی و تدبیری بیندیشی، دیگر موضوع مانند قبل ترسناک نیست و ذهن کمی آرام می گیرد.
یکی از روش هایی که روانکاوان از آن بهره می برند تداعی آزاد است. آن ها معتقدند زمانی که فرد به مسئله ای که موجب فشار روانی شده برسد و آن را بازگو کند فشار روانی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
به نظر من در این میان نوشتن می تواند کمک بزرگی باشد، چون ممکن است ذهنمان به هر دلیلی طفره برود ولی با نوشتن، یکجور هایی خودمان را گیر می اندازیم و مجبور می شویم که خودمان را بهتر استنطاق کنیم.
با یک لیست شروع کنید. اول موقعیت هایی را که به طرز نامعقولی در شما اضطراب ایجاد می کنند یا باعث می شوند به طرزی غیر منطقی از کوره در بروید یا اینکه تنها در آن موقعیت ها عملکردتان مختل می شود را بنویسید.
حالا هر کدام را جدا کنید. و برای هر کدام به طور جداگانه یک چک لیست از سوال های زیر و سوال های مشابه طرح کنید.
این مسئله اولین بار کی پیش آمد؟
در چنین موقعیت هایی چه احساسی به من دست می دهد؟
چرا احساس ناتوانی می کنم؟
چه خاطرات بد یا خوبی از این موقعیت ها دارم؟
و…
هر سوالی را که به نظرتان می تواند تکلیف شما را با این مشکل روشن کند بنویسید. حتی اگر حرف و سوال ربطی به هم نداشتند دست از نوشتن نکشید. اجازه بدهید تمام احساساتتان جاری شود. حتی ممکن است در این بین یاد خاطره ای بیفتید یا دلگیر شوید یا حتی گونه هایتان تر شود. به خودتان اجازه برون ریزی بدهید.
برای جواب دادن به فکر کردن زیادی نیاز نیست. لازم نیست کلمات را با دقت انتخاب کنید. حتی می توانید از عبارات کوتاه، شبه جمله و حتی کلمات کلیدی استفاده کنید.
مثلا در پاسخ به این سوال که چه احاساساتی در شما ایجاد می کند می توانید بنویسید: شرم، ترس، اگر قبول نشوم چه می شود؟ تنهایی.
مهم نوشتن این افکار و احساسات است. وقتی که بدانید ترس تان از کجا ریشه گرفته و به دنبال راه حلی کارآمد برای برطرف کردنش باشید ذهن آرام می گیرد چون حالا راه مقابله با این استرسور را یافته است.
در ضمن وقتی که این درونیات را مکتوب می کنید به خودتان این فرصت و امکان را می دهید تا از بیرون نگاهی به خودتان بیندازید آن وقت همه چیز روشن تر می شود.