خوشمزه قلنبه
شیرینی نارنجکی یا همان نان خامه ای با آن طعم عجیب نان دورش و آن طعم بی نظیر خامه درونش، انگاری که رقص برف است روی شن های کویر.
یک لذت عجیبی درش هست که تو را میبرد به یاد ایام خوش و با امن کودکی و عجیب احساس ارامش میکنی.
و البته در این میان آلارم مغزت را نادیده میگیری که برای جلوگیری کردن از خوردن بیشتر از آن همه حجم از خامه اخطار میدهد و التماس میکند که تا همین جایش هم رگ های قلب و مغزت به اندازه کافی ترافیک دارند، از این ها کم تر بچپان در آن دهانت و کم تر بریز در آن خندق بلا. ای آه و فغان که دیگر خون دارد قطره چکانی میرسد به من!
حوردن همین شیرینی کوچک و قلنبه و غرق شدن در لذت طعمش خودش می تواند کلی باعث شود که احساس خوش حالی بکنیم. آن موش سرآشپز را یادتان است که طعم ها را با چه دقت و لذتی می چشید؟ اگر نصف او حواسمان را میدادیم به خورد آنچه در دست گرفته ایم به گمان نصف بیشتر غم ها را می شست و می برد.
حال خوش بسته است به همین لحظات کوچک.
زندگی پر است از این لحظات کوچک.
لحظه ها را باید زیست.