حفظ بقا

روی پنجه پاهایش ایستاد و دستانش را دراز کرد. به سختی نوک انگشتانش لبه ظرف را لمس کرد. بیشتر خودش را به سمت بالا کشید. چهارپایه زیر پاهایش لغزید. نفسش سنگین شد. قلبش محکم‌تر می‌کوبید. به زمین افتاد. صدای شکستن ظرف و دردی که توی تنش پیچید با هم مخلوط شد.

از همین می‌ترسید.

حالا باید چه کند؟ جواب مادر را چه بدهد؟

او ترسیده هم از شکسته شدن ظرف و هم از خشم مادر.

ترس یکی از هیجانات اصلی و اساسی ماست.

معمولاً زمانی ترس را تجربه می‌کنیم که احساس کنیم امنیت‌مان به خطر افتاده.  ترس متضمن بقای ماست و حس نیاز به امنیت را تشدید می‌کند.

ترس شکل‌های مختلف و دلایل متفاوتی دارد. ترس از دست دادن محبت و امنیت یکی از اساسی‌ترین شکل‌های ترس است.

کودک از رنجاندن والدینش و تهدیدهای آنان مبنی بر اینکه ترکت خواهم کرد و یا دیگر دوستت نخواهم داشت حسابی می‌ترسد. بقای کودک به والدینش بسته است. سر پناه، غذا، حمایت، امنیت و محبت. تمام نیازهای کودک را خانواده تامین می‌کند، پس هنگامی که به از دست دادن آن‌ها تهدید می‌شود در اصل بقایش به خطر می‌افتد.

یادمان باشد برای تنبیه کودک هیچ وقت او را تهدید به طرد کردن نکنیم زیرا با این کار ترس به خطرافتادن و از بین رفتن امنیت و تنها ماندن در کودک تشدید می‌شود. او خود را موجود ضعیف و کوچکی می‌بیند که بدون هیچ دستاویزی رها خواهد شد. ادامه داشتن این موضوع می‌تواند در بزرگسالی به اختلالاتی نظیر اختلالات اضطرابی، وابستگی و افسردگی منجر شود.