تردیدی که خوره جان می شود

نباید به تردید مهلت داد. اگر بهش وقت بدهی و لی‌لی به لالایش بگذاری رویش زیاد می‌شود. قدم به قدم نزدیک‌تر می‌شود و بعد مثل بختک می‌افتد به جانت و نمی‌گذارد نفست بالا بیاید. خوره جانت می‌شود و دلت را لانه اضطراب می‌کند. بی‌ثبات می‌شوی و ایستادگی برایت سخت می‌شود. گاهی باید تردید را در نطفه خفه کرد. باید بهش بی‌محلی کرد بلکه رویش کم شود و دور بشود و دست از سرمان بردارد. البته که به همین سادگی‌ها نیست و راحت ول نمی‌کند برود. ولی باید ایستاد و اجازه پیشروی نداد.