بنویس و بنویس
جملات زیر بخش هایی از کتاب «حق نوشتن» نوشته جولیا کمرون است.
حق نوشتن این روزها مثل یک جرعه حیات بخش وقتی که روز به پایان می رسد و ترس و تردید از سر و کولم بالا می رود، تمام تشویش هایم را پاک می کند.
برای یک نویسنده تازه کار نوشتن هم لذت بخش است هم ترسنکا. از حق نوشتن آموختم که از سر لذت و عشق بنویسم.
در زیر جملاتی از این کتاب را قرار داده ام:
همه از ارائه کارشان می ترسند. راه حل این است که به نوشتن ادامه بدهی و حین نوشتن، کارها را ارائه کنی. نایستی و منتظر جواب نشوی. شتاب و آهنگ کارت را حفظ کنی.
ویلیام هاچینسون موری، کوهنورد اسکاتلندی، که «به رغم دشواری ها» و کمبود شانس به سفر های اکتشافی کوهنوردی رفت، درباره‌ی کل مسئله‌ی شانس و بد شناسی در رابطه با تلاش هامان این را گفت:«در رابطه با تمام ابتکارات یا خلاقیت‌ها، حقیقت اصلی و اولیه ای هست که نادیدهگرفتنش ایده‌های بی شماری را می کُشد؛ از لحظه ای که انسان به طور راسخ خود را متعهد کند، مشیت الهی نیز حرکت می کند.
بنویسید، بعداً همیشه می توانید قیچی کنید.
تمرین مستمر نوستن یعنی مجذوب جزئیات شدن، یعنی حظ بردن و محظوظ شدن.
یکی از متداول ترین ترس های کسانی که می خواهند نویسنده شوند این است که «به اندازه کافی اصیل» نباشند. آن ها فراموش می کنند که ریشه واژه «اصیل» از «اصل» است. ما اصل و منشا کارمان هستیم. اگر ما به اندازه کافی صادق باشیم تا آنچه را آن جا می یابیم نام ببریم، آن وقت کارمان اصیل است.