اثر پیگمالیون | پیشگویی‌های خود کام‌بخش

همیشه تآثیر دارونماها و اینکه ادراک‌مان چقدر می‌تواند تحت تأثیر باورهایمان تغییر کند برایم جالب بوده است. امروز فهمیدم اسم این اتفاق «اثر پیگمالیون» است. این نام برگرفته از یک داستان اسطوره‌ای یونانی است. یک مجسمه‌ساز که عاشق مجسمۀ خودساخته‌اش می‌شود و دست آخر هم آن مجسمه زنده می‌شود.

اثر پیگمالیون وقتی رخ می‌دهد که انتظارات ما از یک فرد یا رخداد به یک پیشگویی خودکام‌بخش تبدیل می‌شود. من می‌دانم که آخر سر این اتفاق خواهد افتاد. و به‌واقع هم رخ می‌دهد. البته نه به این خاطر که من درست پیشگویی کرده‌ام. تنها دلیل رخ دادنش این بود که من انتظارش را می‌کشیدم. بحث کنش و واکنش است. من چنان پیامی را مخابره می‌کنم و چنین پاسخی را دریافت می‌کنم.

معلمی گمان می‌کند یکی از شاگردهایش کند ذهن است. آخرسر هم نمره‌های دانش‌آموز همه چیز را ثابت می‌کند. اما نه به‌خاطر اینکه واقعاً یک کند ذهن است. دانش‌آموز تحت تأثیر پیام‌هایی که از معلمش گرفته به این باور رسید که خنگ است. پس یادگیری‌اش افت پیدا کرد.

اگر من انتظار این را داشته باشم که کسی جدی‌ام نگیرد و مرا دست بیندازند، خب همین اتفاق هم می‌افتد.

خیلی چیزها به آنچه باور داریم و فکر می‌کنیم وابسته است.

در ادامه شاید مطالب زیر به شما کمک کنند:

افکار ما عادت‌های ما را می‌سازند

ما با دیدن یاد می‌گیریم | عزت‌نفس در نظریۀ بندورا